تنهایی

در تب غم های بیکرانه ام؛ از دور چشمه نوری-چون آفتاب - درخشید گوهر مهتاب بود  دختر خورشید. روی برگرداندم به شب مردانه آتشی جستم به تمنای آن- تشنه و بی تاب باز به سر رفتم و به جان خریدم رفتم و میروم با سودای آن عشق به سر تنها آمدم و تنها میکشم این بار غم به دوش راز مگویی است سر درونم از تنهایی و خواهش تنها میروم و  هر دم  جز رنج  وجود فقط افتادن از چشم دنیا آرزوست نوشته شده توسط امیر در ساعت 9:18 | لینک  |  ,دلگیری ...ادامه مطلب